Ida Gerhardt leefde van 11 mei 1905 tot 15 augustus 1997. Zij was niet erg toegankelijk. Het leven gaf haar niet waarop zij had gehoopt: waardering, bewondering en later het gevoel deel te mogen uitmaken van de top der dichters van haar tijd. Niemand betwijfelde haar talent maar velen uit het heersende literaire wereldje van vijftigers en zestigers, vonden haar poëzie achterhaald, ouderwets en uit de tijd.
Talloze literaire prijzen werden haar toegekend. Hoewel ze in 1979 de P.C. Hooftprijs voor haar gehele oeuvre kreeg - de grootste prijs voor de Nederlandse letterkunde - heeft dat haar gevoel dat zij werd buitengesloten, niet kunnen wegnemen. Het dichterschap was in haar leven een last. Zij is gestorven op hoge leeftijd, achtervolgd door geesten en demonen uit haar kindertijd en niet meer in staat te genieten van de waardering die haar in toenemende mate ten deel viel.