Het literaire werk van Ida Gerhardt (1905 - 1997) was van grote klasse.
Als mens was ze moeilijk in de omgang. Het leven gaf haar niet waarop zij had gehoopt: waardering, bewondering en later het gevoel deel te mogen uitmaken van de top der dichters van haar tijd. Niemand betwijfelde haar talent maar velen uit het heersende literaire wereldje van vijftigers en zestigers, vonden haar poëzie achterhaald.

Maar haar gedichten behoren tot het beste wat in de twintigste eeuw is geschreven.Talloze literaire prijzen werden haar toegekend. Hoewel ze in 1979 de P.C. Hooftprijs voor haar gehele oeuvre kreeg - de grootste prijs voor de Nederlandse letterkunde - heeft dat haar gevoel dat zij werd buitengesloten, niet kunnen wegnemen. Het dichterschap was in haar leven een zegen, maar ook een last. Zij is gestorven op hoge leeftijd, achtervolgd door geesten en demonen uit haar kindertijd en niet meer in staat te genieten van de waardering die haar in toenemende mate ten deel viel.

Wopke van der Lei is het grootste deel van zijn loopbaan actief geweest als leraar Nederlands. Hij zal haar biografie nader bespreken en een bloemlezing van haar werk behandelen. Zelf is hij opgegroeid in de geest van de Close Reading, de Engelse poëzietheorie op basis van eerder onstane en toegepaste theorie der Bijbelexegese.
Vanuit die invalshoek laat hij u kennis maken met haar werk.